dag 17 en 18 st george en zion

Met de dagen winst van Vegas kunnen we even rustig aan doen
In st George hebben ze een prima pleintje met miniatuur canyon inclusief water. En bijhorende lokale moeders met kinderen, waaronder enkele mormoonse schonen met een roedel kinderen. Elin denkt dat dat elfjes zijn, en josje zou wel eens een maand bij hen willen wonen om te zien hoe dat nu gaat. Na de middagslaap gaan we naar riverdale, vlak bij ingang van zion national park. Daar is de camping echter vol, en moeten we 13 mile terug voor een plekje. Daar gaat Elin op de gevaarlijke stenen spelen (verboden, en daarom juist leuk) en wil weten wat ze allemaal mag als ze straks 4 jaar is... Zelf fietsen, naar school, zelf aankleden, zelf brood smeren maar dan ook later opblijven tóch?

De nacht is slecht. Rosa veel wakker en huilerig vanwege tandjes en kou (10 graden en in een camper liggen is best een uitdaging hoor). We starten daarom heel rustig, boeken een nachtje erbij en wachten af hoe het gaat met haar. Om 12.00 lijkt ze ok en gaan we toch naar zion park. Daar laten we haar eerst slapen en om 15.00 zijn we zover hoor, een korte simpele hiketrail. En dat gaat prima, en is erg mooi. Elin loopt het meeste zelf en rosa in de rugzak waar ze helemaal tot leven komt. We starten op het rolstoel vriendelijke gedeelte maar nemen daarna ook de rough edges, best stijle afgronden zonder afscherming. Dit is gaaf, morgen hopelijk wéér, en gaan we kijken of we op de first come first serve camping terecht kunnen, waar je dus vroeg bij moet zijn.

Terug op dezelfde camping hebben we nog een kliekje van gisteren (altijd handig zegt mn moeder altijd, zegt mn moeder altijd) en daarna mag Elin nog op de glijbanen. Met Hunter van een jaar of 8, met wie ze heel behoorlijk Engels praat (msekkie msekkie amileka tjenga). In de koude maar mooi stille avond willen we in de hottub, maar verdomme nederlanders erin, even geen zin in, dus maar een warme douche.