dag 27 en 28: ghost town's in het grote niets

Route 66 is nog lang niet af (eerste oost/west verbinding tussen Chicago en LA) dus we doen nog een stukje door woestijn en bergen. Naar ghost town oatman. Daar veel Harley's en snuisterijen winkels waar de dames heerlijk kunnen kloten. En dus goed moe zijn als we weer een lang stuk in de auto zitten. Laatste dagen veel gereden, afstanden tussen stadjes zijn hier groot. Maar dan gaat Josje aan het stuur, en knallen we de woestijn door ( 1 stopje in de mojave desert, waar josje even met de tandarts patiënt mag spelen). En dus toch nog vroeg op de camping, speeltuin top, Amerikaanse kindjes erbij. Eentje met een fiets waar Elin op mag oefenen. Dus de dames gaan toch nog moe en voldaan naar bed.

Hard werken in de ochtend: rondje hardgelopen door de woestijn =best saai: grijs en zwart water dumpen gedeeltelijk over mn handen = van ruikmans: rosa woordjes leren = lange adem. Dus verder ontspannen in Calico, onze laatste ghost town. Aanrader, treintje door gebergte (hoogtepunt voor Elin), echte zilvermijn bezoeken (klamme handjes voor Elin en voor mij altijd goed), goede cappuccino (josje helemaal wakker en blij), bezoekers met hondjes (rosa verliefd). In de middag nog eens 130 mile door het niets rijden. En dan bakersfield. De camping bestaat voor 80% uit een vaste bezetting trailertrash, veel politie sirenes en helicopter search. Spanning voor Elin, die vandaag dan ook eindelijk in de gevangenis mocht in de ghost town. Toch een vroeg voorteken?

We checken de stvz mbt Seqouai national park. Nog stééds dicht. Dus de reisplannen maar omgooien. Wat dat gaat worden......horen jullie morgen (op tune van GTST).

Trouwens: nu de achterban begint toe te nemen (tante c en g). We beloven dat we een fandag gaan organiseren.